Mesjasz. To Bóg.

   Jahuszua (Jezus) jest Bogiem. To chciałbym teraz wykazać, lecz nie chce się rozpisywać. Piszę to głównie dla Żydów, Świadków Jehowy oraz wszystkim zainteresowanym. Tylko wersety nic oprócz tego. Zacznijmy czytać. Jeśli chcecie… lub nawet powinniście! Weźcie do ręki Biblię i sprawdzajcie wers po wersie.

 

 „Baczcie, aby was kto nie sprowadził na manowce filozofią i czczym urojeniem, opartym na podaniach ludzkich i na żywiołach świata, a nie na Mesjaszu (Chrystusie); Gdyż w nim mieszka cieleśnie cała pełnia boskości I macie pełnię w nim; On jest głową wszelkiej nadziemskiej władzy i zwierzchności.” 

(Kolosan 2:8-10)

  

 Proroctwo dotyczące narodzin Mesjasza, Stary Testament.

 

„Albowiem dziecię narodziło się nam, syn jest nam dany i spocznie władza na jego ramieniu, i nazwą go: Cudowny Doradca, Bóg Mocny, Ojciec Odwieczny, Książę Pokoju”.  

(Izajasza 9:5)

 

    O narodzinach Jahuszua (Jezusa), Nowy Testament.

„Oto panna pocznie i porodzi syna, i nadadzą mu imię Immanuel, co się wykłada: Bóg z nami”. 

(Mateusza 1:23)

„Potem poprowadził mnie z powrotem w kierunku bramy zewnętrznej świątyni, zwróconej ku wschodowi; lecz była zamknięta. I rzekł do mnie: Ta brama będzie zamknięta, nie będzie się jej otwierać i nikt nie będzie przez nią wchodził, gdyż Jahweh, Bóg izraelski, wszedł przez nią, dlatego będzie zamknięta”. 

(Ezechiela 44:1-2)

 

    To Jahuszua (Jezus) wszedł przez tą bramę do Jerozolimy, a jakiś czas później została ona zamurowana.

  

„Takiego bądźcie względem siebie usposobienia, jakie było w Mesjaszu Jahuszua (Chrystusie Jezusie), Który chociaż był w postaci Bożej, nie upierał się zachłannie przy tym, aby być równym Bogu, Lecz wyparł się samego siebie, przyjął postać sługi i stał się podobny ludziom; a okazawszy się z postawy człowiekiem, Uniżył samego siebie i był posłuszny aż do śmierci, i to do śmierci krzyżowej.

 (Filipian 2:5-8)

  „O aniołach wprawdzie mówi: Aniołów swych czyni On wichrami, A sługi swoje płomieniami ognia; Lecz do Syna: Tron twój, o Boże, na wieki wieków, Berłem sprawiedliwym berło Królestwa twego. Umiłowałeś sprawiedliwość, a znienawidziłeś nieprawość: Dlatego namaścił cię, o Boże, Bóg twój olejkiem wesela jak żadnego z towarzyszy twoich.  Oraz: Tyś, Panie, na początku ugruntował ziemię, I niebiosa są dziełem rąk twoich; One przeminą, ale Ty zostajesz;” (Hebrajczyków 1:7-11)

 

Warto też przeczytać cały fragment od wersetu 2.

 

    W tym fragmencie Syn Boży, Jahuszua (Jezus) został wprost nazwany Bogiem.. Jak wiadomo z pierwszej księgi mojżeszowej to BÓG ugruntował ziemię i stworzył niebiosa. Jeśli więc uczynił to Jahuszua (Jezus) w wersecie 10 oznacza to, że jest Bogiem i to tym samym Bogiem, który założył świat.

 

 W Biblii:

„Oto do Jahweh, twego Boga, należą niebiosa i niebiosa niebios, ziemia i wszystko, co na niej się znajduje,” (Powtórzonego Prawa 10.14)

 

„Błogosław, duszo moja, Panu! Jahweh, Boże mój, jesteś bardzo wielki! Przywdziałeś chwałę i majestat. Przyodziewasz się światłością jak szatą, Niebiosa rozciągasz jak kobierzec. Budujesz na wodach swoje górne komnaty; Czynisz obłoki rydwanem swoim, Suniesz na skrzydłach wiatru. Czynisz wiatry posłańcami swymi, Ogień płonący sługami swymi. Ugruntowałeś ziemię na stałych podstawach, By się nie zachwiała na wieki wieczne. 

(Psalm 104: 1-5)

 

„Przez wiarę poznajemy, że światy zostały ukształtowane słowem Boga, tak iż to, co widzialne, nie powstało ze świata zjawisk.” 

( Hebrajczyków 11.3)

 

„ Boga nikt nigdy nie widział, lecz jednorodzony Bóg, który jest na łonie Ojca, objawił go". 

(Jana 1:18)

  

   To Jahuszua (Jezus), Jednorodzony Syn Boga objawił go na Ziemi.

 

„W tym objawiła się miłość Boga do nas, iż Syna swego jednorodzonego posłał Bóg na świat, abyśmy przezeń żyli.”

 (1 List Jana 4:9)

 

„A my widzieliśmy i świadczymy, iż Ojciec posłał Syna, jako Zbawiciela świata. Kto tedy wyzna, iż Jahuszua (Jezus) jest Synem Bożym, w tym mieszka Bóg, a On w Bogu.” 

(1 List Jana 4: 14-15)

  

     I choć samego Boga nikt nie widział, Jahuszua (Jezusa) widziano – tak objawił on Boga. I nazwany jest „Jednorodzonym Bogiem”

 "duch Boży" równoznaczne z "Duch Chrystusowy" – użyte zamiennie.

 

 „Ale wy nie jesteście w ciele, lecz w Duchu, jeśli tylko Duch Boży mieszka w was. Jeśli zaś kto nie ma Ducha Chrystusowego, ten nie jest jego”. 

(Rzymian 8:9)

 

 „Szymon Piotr, sługa i apostoł Jahuszua Mesjasza (Jezusa Chrystusa), do tych, którzy dzięki sprawiedliwości Boga naszego i Zbawiciela Jezusa Chrystusa osiągnęli wiarę równie wartościową co i nasza: Łaska i pokój niech się wam rozmnożą przez poznanie Boga i Pana naszego, Jezusa Chrystusa. Boska jego moc obdarowała nas wszystkim, co jest potrzebne do życia i pobożności, przez poznanie tego, który nas powołał przez własną chwałę i cnotę”. 

(2 Piotra 1:1-3)

 

„A gdy z powodu tłumu nie mogli do niego się zbliżyć, zdjęli dach nad miejscem, gdzie był, i przez otwór spuścili łoże, na którym leżał paralityk. A Jahuszua (Jezus), ujrzawszy wiarę ich, rzekł paralitykowi: Synu, odpuszczone są grzechy twoje.  A byli tam niektórzy z uczonych w Piśmie; ci siedzieli i rozważali w sercach swoich: Czemuż ten tak mówi? On bluźni. Któż może grzechy odpuszczać oprócz jednego, Boga?"

 (Marka 2:4-7 )

 

   Jak wiemy Jahuszua (Jezus) nigdy nie zbluźnił, bo był bez grzechu, a więc druga alternatywa jest taka, że miał prawo to powiedzieć, bo był Bogiem w ciele.

 

 „Odrzekł im Jahuszua (Jezus): Ukazałem wam wiele dobrych uczynków z mocy Ojca mego; za który z tych uczynków kamienujecie mnie?  Odpowiedzieli mu Żydzi, mówiąc: Nie kamienujemy cię za dobry uczynek, ale za bluźnierstwo i za to, że Ty, będąc człowiekiem, czynisz siebie Bogiem. 

(Jana 10:32-33)

 

 „A gdy ujrzał Jahuszua (Jezusa), z krzykiem padł przed nim i donośnym głosem zawołał: Cóż ja mam z tobą, Jahuszua (Jezusie), Synu Boga Najwyższego? Proszę cię, nie dręcz mnie,

( ...) A ci, którzy to widzieli, opowiedzieli im, jak został uzdrowiony ten opętany.  I prosiła go cała ludność okolic gerazeńskich, by odszedł od nich, gdyż ogarnął ich wielki strach. Wtedy On wsiadł do łodzi i zawrócił. A mąż ten, z którego wyszły demony, prosił go, by mógł być z nim. Lecz On odprawił go, mówiąc: Wróć do domu swojego i rozpowiadaj, jak wielkie rzeczy uczynił ci Bóg. I odszedł, rozpowiadając po całym mieście, jak wielkie rzeczy uczynił mu Jahuszua (Jezus).  

(Łukasza 8:28,36-39)  

 

„Odpowiedział im Jahuszua (Jezus): Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam, pierwej niż Abraham był, Jam jest”. 

 (Jana 8:58)

 

 „Ja i Ojciec jedno jesteśmy”.

 (Jana 10:30)

 

„Jeśli nie wykonuję dzieła Ojca mojego, nie wierzcie mi; Jeśli zaś wykonuję, to choćbyście mi nie wierzyli, wierzcie uczynkom, abyście poznali i wiedzieli, że we mnie jest Ojciec, a Ja w Ojcu”.

 (Jana 10:37-38)

 

 „Odpowiedzieli mu: Jahuszua (Jezusa) Nazareńskiego. Rzekł do nich Jahuszua (Jezus): Ja jestem. A stał z nimi i Judasz, który go wydał. Gdy więc im rzekł: Ja jestem, cofnęli się i padli na ziemię”. 

(Jana 18:5-6)

 

"Ja jestem" - imię Boga, które objawił w Starym Testamencie;

 

„Dlatego mój lud pozna moje imię w owym dniu, że to Ja jestem, który mówi: jestem obecny”. 

(Izajasza 52:6)

 

 „Oto przychodzi wśród obłoków, i ujrzy go wszelkie oko, a także ci, którzy go przebili, i będą biadać nad nim wszystkie plemiona ziemi. Tak jest! Amen. Jam jest alfa i omega [początek i koniec], mówi Pan, Bóg, Ten, który jest i który był, i który ma przyjść, Wszechmogący”. 

(Objawienie 1:7-8)

 

   O powtórnym przyjściu Jahuszua (Jezusa), warto przeczytać szerszy fragment z kontekstem.

„Bóg, który ma przyjść” Jak wiemy to Jahuszua (Jezus) w czasach ostatecznym ma przyjść na Ziemię, nazywa się to powtórne przyjście Jahuszua (Jezusa) i jest zapowiedziane przez Biblię.

 

„I rzekli: Mężowie galilejscy, czemu stoicie, patrząc w niebo? Ten Jahuszua (Jezus), który od was został wzięty w górę do nieba, tak przyjdzie, jak go widzieliście idącego do nieba.”

 (Dzieje 1:11)

 

   Początkiem i końcem jest nazwany w Starym Testamencie Bóg.

 

„Tak mówi Jahweh, Król Izraelski i jego Odkupiciel, Pan Zastępów: Ja jestem pierwszy i Ja jestem ostatni, a oprócz mnie nie ma Boga”. 

(Izajasza 44:6)

 

   Wypowiedź Jahuszua (Jezusa) w widzeniu Jana, zobaczcie szczególnie werset: 13 i 16.

 

 „Oto przyjdę wkrótce, a zapłata moja jest ze mną, by oddać każdemu według jego uczynku. Ja jestem alfa i omega, pierwszy i ostatni, początek i koniec.

 Błogosławieni, którzy piorą swoje szaty, aby mieli prawo do drzewa żywota i mogli wejść przez bramy do miasta.  Na zewnątrz są psy i czarownicy, i wszetecznicy, i zabójcy, i bałwochwalcy, i wszyscy, którzy miłują kłamstwo i czynią je, Ja, Jahuszua (Jezus), wysłałem anioła mego, by poświadczył wam to w zborach, Jam jest korzeń i ród Dawidowy, gwiazda jasna poranna."

(Objawienie 22:12-16)

 

   ”Ja Jahuszua (Jezus).... Ja jestem alfa i omega”. Czyż może być to ujęte w bardziej oczywisty sposób. „Ja Jahuszua (Jezus) jestem początkiem i końcem.” W innych fragmentach Biblii jest napisane, że to Bóg jest alfa i omega, początkiem i końcem.

 

Widzenie Jahuszua (Jezusa) przez Jana.

 

„Toteż gdy go [Jahuszua (Jezusa)] ujrzałem, padłem do nóg jego jakby umarły. On zaś położył na mnie swoją prawicę i rzekł: Nie lękaj się, Jam jest pierwszy i ostatni, I żyjący. Byłem umarły, lecz oto żyję na wieki wieków i mam klucze śmierci i piekła:". 

(Objawienie 1:17-18)

 

   Pierwszy i ostatni, alfa i omega to określenie BOGA „Izajasz 44:6” Bóg Jahweh określony, jako pierwszy i ostatni.. Człowiek lub anioł nie byłby "pierwszy i ostatni".

 

Ciąg dalszy widzenia Jahuszua (Jezusa).

 

 „I rzekł do mnie: Stało się. Jam jest alfa i omega, początek i koniec. Ja pragnącemu dam darmo ze źródła wody żywota.  Zwycięzca odziedziczy to wszystko, i będę mu Bogiem, a on będzie mi synem”.

 (Objawienie 21:6-7)

 

   Jahuszua (Jezus) mówi, więc: Będę mu Bogiem… O wodzie żywej mówił Jahuszua (Jezus), dokładnie w ten sam sposób…

 

„Wtem przyszła niewiasta samarytańska, aby nabrać wody. Jahuszua (Jezus) rzekł do niej: Daj mi pić! Uczniowie jego bowiem poszli do miasta, by nakupić żywności. Wtedy niewiasta samarytańska rzekła do niego: Jakże Ty, będąc Żydem, prosisz mnie, Samarytankę, o wodę? (Żydzi bowiem nie obcują z Samarytanami). Odpowiadając jej Jahuszua (Jezus), rzekł do niej: Gdybyś znała dar Boży i tego, który mówi do ciebie: Daj mi pić, wtedy sama prosiłabyś go, i dałby ci wody żywej. Mówi do niego: Panie, nie masz nawet czerpaka, a studnia jest głęboka; skądże więc masz tę wodę żywą? Czy może Ty jesteś większy od ojca naszego Jakuba, który dał nam tę studnię i sam z niej pił, i synowie jego, i trzody jego? Odpowiedział jej Jahuszua (Jezus), mówiąc: Każdy, kto piję tę wodę, znowu pragnąć będzie; Ale kto napije się wody, którą Ja mu dam, nie będzie pragnął na wieki, lecz woda, którą Ja mu dam, stanie się w nim źródłem wody wytryskującej ku żywotowi wiecznemu. Rzecze do niego niewiasta: Panie, daj mi tej wody, abym nie pragnęła i tu nie przychodziła, by czerpać wodę.” 

(Jana 4:7-15)

 

„A w ostatnim, wielkim dniu święta stanął Jahuszua (Jezus) i głośno zawołał: Jeśli kto pragnie, niech przyjdzie do mnie i pije. Kto wierzy we mnie, jak powiada Pismo, z wnętrza jego popłyną rzeki wody żywej. A to mówił o Duchu, którego mieli otrzymać ci, którzy w niego uwierzyli; albowiem Duch Święty nie był jeszcze dany, gdyż Jahuszua (Jezus) nie był jeszcze uwielbiony.” 

(Jana 7:38)

 

   Jahuszua (Jezus) ukazuje się uczniom po zmartwychwstaniu, udowadnia niedowierzającemu Tomaszowi, kim jest.

 

„Odpowiedział Tomasz i rzekł mu: Pan mój i Bóg mój. Rzekł mu Jahuszua (Jezus): Że mnie ujrzałeś, uwierzyłeś; błogosławieni, którzy nie widzieli, a uwierzyli”. 

(Jana 20:28-29)

 

 Jak widać Jahuszua (Jezus) swoją odpowiedzią potwierdza słowa Tomasza. Nie oponuje, gdy ten nazywa go Bogiem.

 

„ Rzekł więc do nich [Jahuszua (Jezus)]: Jak to jest, że mówią, iż Mesjasz (Chrystus) jest synem Dawidowym? Sam Dawid bowiem powiada w księdze Psalmów: Rzekł Pan Panu memu; Siądź po prawicy mojej,  Aż położę nieprzyjaciół twoich podnóżkiem stóp twoich.. Dawid, więc nazywa go Panem, jakże więc jest jego synem?”

 (Łukasza 20:41-44)

  

   Pierwsze "Pan" to Bóg, drugie "Pan" to Jahuszua (Jezus). Jahuszua (Jezus) został tu więc zrównany z Bogiem. Porównajcie dwa poniższe fragmenty z Nowego i Starego Testamentu.

 

„Niech was wyposaży we wszystko dobre, abyście spełnili wolę jego, sprawując w nas to, co miłe jest w oczach jego, przez Jahuszua Mesjasza (Jezusa Chrystusa), któremu niech będzie chwała na wieki wieków. Amen”.

 (Hebrajczyków 13:21)

 

 „Ja, Jahweh, a takie jest moje imię, nie oddam mojej czci nikomu ani mojej chwały bałwanom”. 

(Izajasza 42:8)

 

   Więc albo Jahuszua (Jezus) jest Bogiem i należy mu się ta sama chwała i cześć co Bogu Ojcu JAHWEH, albo Biblia jest wewnętrznie sprzeczna. Wybieram pierwszą opcję. Zobaczcie Jana 5:23 poniżej.

 

„Aby wszyscy czcili Syna, jak czczą Ojca. Kto nie czci Syna, ten nie czci Ojca, który go posłał”. (Jana 5:23)

   Czy nie można czci oddawać nikomu innemu tylko Bogu Izajasza 42:8? Czy Jana 5:23 nie zrównuje Ojca z Synem? Czy odbieranie Jahuszua (Jezusowi) boskości i mówienie, że nie jest Bogiem tylko człowiekiem nie jest brakiem szacunku i czci??

   Krew człowieka czy nawet anioła nie zmyłaby naszych grzechów. To Bóg wstąpił w ciało ludzkie i dlatego przez Jego krew możemy być oczyszczeni z grzechów. Dlatego Jego ofiara za nas jest doskonała i jest jedyną drogą do zbawienia.